Ένας μικροβιολόγος - ανοσολόγος έγραψε ένα κείμενο αρκετά διασκεδαστικό και ενδιαφέρον ώστε να μπω στον κόπο να παραθέσω εδώ μια περίληψη. Στην εξομολόγησή του ο Κασρά Χασσάνι περιγράφει «την πορεία του προς την, βασισμένη στην τεκμηρίωση, ελευθερία, μετά από χρόνια παγίδευσης σε ένα βρόχο "σκεπτικισμού"» και πως πέρασε διάφορες φάσεις από την άγνοια, στην άρνηση, στον σκεπτικισμό και τελικά στην αποδοχή.

Η πρώτη φάση ήταν η «έχουμε μεγαλύτερα προβλήματα». Όντας μανιώδης της βιολογίας και της οικολογίας από μικρός, καλλιέργησε έντονα τις περιβαλλοντικές του ανησυχίες, ειδικά επειδή στη χώρα γέννησής του, το Ιράν, η ρύπανση του περιβάλλοντος και η ερημοποίηση είναι ανεξέλεγκτη. Όταν άκουσε για πρώτη φορά για την κλιματική αλλαγή σκέφτηκε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα και ότι θα τον αποσπούσε από άλλα πιο άμεσα ζητήματα όπως η φτώχεια, η παιδική θνησιμότητα, οι πόλεμοι κ.ά.