Μια Κρήτη - Περιβάλλον Άνθρωπος / Ανεξάρτητη Περιφερειακή Κίνηση Πολιτών

Οι προστατευόμενες περιοχές είναι μια πολύτιμη κληρονομιά που αποτελεί φυσικό και οικονομικό πλούτο για μας και τις ερχόμενες γενιές αλλά θα πρέπει να τις διαχειριστούμε με υπευθυνότητα και όχι σαν «αρπαχτή» αντιμετωπίζοντάς τις ως προνομιακό οικόπεδο με την πρώτη ευκαιρία. Όμως οι πρακτικές των υπουργείων «περιβάλλοντος» αλλά και της νεαρής αιρετής Περιφέρειας του νησιού μέχρι τώρα, με την συστηματική αδιαφορία να προωθήσουν διαχειριστικά σχέδια και φορείς διαχείρισης έχουν δείξει πως δεν ενδιαφέρονται να αναδείξουν τις περιοχές αυτές αλλά σκόπιμα να τις αφήσουν χωρίς σχέδιο και προστασία για να γίνουν εύκολη λεία και να χαθούν από τα χέρια των τοπικών κοινωνιών.

Συνοπτική ανασκόπηση στην ιστορία της επένδυσης:

Το 1998 η εταιρεία Loyalward Ltd συνάπτει συμβόλαιο ενοικίασης 26.000 στρεμμάτων ιδιοκτησίας του ιδρύματος Μονής Παναγίας Ακρωτηριανής της Μονής Τοπλού για 40+40 έτη. Αρχές του 2007 εκδίδεται Κοινή Υπουργική Απόφαση με την οποία εγκρίνεται η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που υπέβαλε η εταιρεία για επενδυτικό σχέδιο δημιουργίας 5 τουριστικών χωριών δυναμικότητας 7000 κλινών (ξενοδοχείων και παραθεριστικών κατοικιών με τις ανάλογες υποδομές: εστιατόρια, συνεδριακά κέντρα, χώρους αναψυχής, έργα αφαλάτωσης, επεξεργασίας λυμάτων κ.λπ.) καθώς και τη δημιουργία 3 γηπέδων γκολφ δυναμικότητας 18 οπών έκαστο.

Η ανεξάρτητη περιφερειακή παράταξη "ΜΙΑ ΚΡΗΤΗ, Περιβάλλον • Άνθρωπος" παρουσιάζει από την Πέμπτη 27-3 έως τη Δευτέρα 31-3 στο κρητικό κοινό το βιβλίο του Lester Brown, «Ο Πλανήτης μας στα Όρια του».

Στόχος της παρουσίασης είναι η αναζήτηση της θέσης της Κρήτης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι που διαγράφεται δυσοίωνο, το έναυσμα ενός οραματικού και προγραμματικού προβληματισμού για το «πως θα αποτρέψουμε την Περιβαλλοντική και Οικονομική Κατάρρευση», που είναι και ο υπότιτλος του βιβλίου.

Πολλές φορές έχουμε δηλώσει πως η θητεία της πρώτης αιρετής Περιφέρειας θα ήταν επιτυχής αν άφηνε στην Κρήτη πρόγραμμα, μια αναδιοργανωμένη διοίκηση και πλήρη χωροταξικά και πολεοδομικά εργαλεία. Και στους τρεις τομείς, που ήταν για μας προτεραιότητες, η Περιφέρεια απέτυχε.

Αναγνωρίζουμε ως θετική την απόφαση για τη διαχείριση των απορριμμάτων αλλά υπάρχουν ακόμα πολλές εκκρεμότητες, αναγνωρίζουμε ως θετικές τις προσπάθειες στον αγροτοδιατροφικό τομέα αλλά με αρκετές υποσημειώσεις. Θετικές ήταν και οι μικρές αντιστάσεις (οι δύο προσφυγές) απέναντι στο πρόβλημα της άμετρης επέλασης των βιομηχανικών ΑΠΕ. Σεβόμαστε τη δουλειά που έχει γίνει και την εξασφάλιση κονδυλίων αλλά δυστυχώς είναι περιορισμένη στη αέναη διαχείριση της κατάστασης που μας κληρονόμησαν οι Νομαρχίες, με αποσπασματικές κινήσεις, χωρίς συνολικό σχέδιο, χωρίς όραμα για το νησί.

Ανάδειξη της Περιοχής σε Φυσιολατρικό-Πολιτιστικό Πάρκο

Η ελληνική φύση και οι πολλές περιοχές natura με την οποία εστέφθη από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εν τέλει η κύρια αιτία που άνθισε ο πολιτισμός σ’ αυτόν το γεωγραφικό χώρο σε διάφορες περιόδους. Η Ελλάδα, η Κρήτη και ιδιαίτερα αυτή η περιοχή συνιστά ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα καλλιεργημένου περιβάλλοντος, cultural landscape. Το αυτονόητο με αυτήν την τόσο πλούσια σε οικολογικό και πολιτισμικό φορτίο περιοχή θα ήταν να αναδειχθεί σε παγκόσμιας έλξης φυσιολατρικό και πολιτιστικό πάρκο, έναν προνομιακό βωμό αναστοχασμού των ευαίσθητων της γης, όσων αναζητούν αλλαγή του κυρίαρχου παγκοσμίως καταναλωτικού μοντέλου που οδηγεί με ταχείς ρυθμούς τον πλανήτη σε ξέρα. Δεν βρίσκει κανείς εύκολα τέτοιους τόπους για να προκαλέσουν τον επισκέπτη να δει τρόπους απεξάρτησης της ευτυχίας από την κατανάλωση, για να ξανασκεφτεί την έννοια της ύβρεως βάζοντας μέτρο σε όσα μπορεί να κατακτήσει, για να του δείξουν πως η αξία της φύσης δεν οφείλεται στην οικοπεδική ή χρηματιστηριακή της τιμή, αλλά στη δυνατότητά της να μας τρέφει, να μας διδάσκει και να μας εμπνέει ως μούσα, απ’ την εποχή της Σαπφούς ως τον Ελύτη. Το κρητικό τοπίο υπήρξε διαχρονικά η καθολική ποίηση των κατοίκων του νησιού εξ απαλών ονύχων. Όσο είχαν τη σοφία να συνυπάρχουν αρμονικά μαζί του, αυτή η γη τους έδωσε τα μέσα να ζήσουν, να προκόψουν, να δημιουργήσουν ζηλευτό πολιτισμό, από τα μινωικά ανάκτορα ως τις μαντινιάδες. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως που θέλησαν να την πουλήσουν τη γέμισαν πληγές, αλλά πλήγιασαν κι ίδιοι μ’ αυτό που αποκλήθηκε ανάπτυξη.

«Ύστερα από σαράντα σχεδόν χρόνια στη δημόσια ζωή έχω καταλήξει με έναν τρόπο σχεδόν αξιωματικό – δογματικό, ότι οι δύο μεγαλύτερες άυλες υποδομές των δήμων και των περιφερειών είναι το σύστημα διοίκησης και η καθολική πολεοδομική και χωροταξική οργάνωση. Το πρώτο προσφέρει ένα υψηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών και το δεύτερο μια στρατηγική ματιά που χωρίς αυτήν ο δήμαρχος και ο περιφερειάρχης δρουν στα τυφλά. Χωρίς τη διοικητική μεταρρύθμιση ο δήμαρχος και ο περιφερειάρχης δεν μπορούν να διοικήσουν αξιοκρατικά και σωστά και χωρίς το πολεοδομικό και χωροταξικό σχέδιο δεν έχουν πυξίδα».