Ο παρά φύση γάμος, γέννησε εκτρωματικό υβριδικό ζευγάρι. Κανονικά οι πολιτικοί εκλέγονται για να κυβερνήσουν και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αναπτύσσεται, εκμεταλλευόμενο τον λαό. Στην πατρίδα μας, και όχι μόνο, κυβερνά το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τον λαό για λογαριασμό του. Η κυοφορία χρειάστηκε εκατό χρόνια. Από το 1911 ως το 2011.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης των περιφερειών συνεδριάζει στα Ανώγεια και αποδίδει μια διπλή τιμή, τιμά τον 90άρη έφηβο Γιώργη Κλάδο, πρωτοπόρο της αυτοδιοίκησης, τιμά όμως και την Κρήτη, την πρώτη περιφέρεια της Ευρώπης, που στη διάρκεια των τελευταίων 10 χρόνων διήνυσε απίστευτα βήματα προόδου.

Το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου ανακαλύφθηκε σε αγροτική περιοχή της Μήλου από τον Θεόδωρο ή Γεώργιο Κεντρωτά στις 8 Απριλίου του 1820. Το άγαλμα κατέληξε ένα χρόνο αργότερα στο Μουσείο του Λούβρου.

Η Αφροδίτη της Μήλου πουλήθηκε υπό συνθήκες κατοχής. Σε ποιον ανήκε όμως; Στον ιδιώτη που έτυχε να τη βρει, στους προκρίτους, στην εξουσία κατοχής; Ιδιοκτήτης δεν υπάρχει. Νόμιμος διαχειριστής και φύλακας της πολιτισμικής του κληρονομιάς είναι ο Ελληνισμός.

Υπάρχουν πολλές αλήθειες και αυτό μπορεί να γίνει η δυστυχία για μια κοινωνία όπως η Ελληνική, που λατρεύει να διχάζεται.

Υπάρχει η αλήθεια των Χανίων: Όλα τα μαγαζιά ανοιχτά με τους τουρίστες να τριγυρνάνε χαζεύοντας. Οι δυσανάλογα λίγοι, για την ιστορική κρισιμότητα της στιγμής, Αγανακτισμένοι, μαζευτήκαμε μέσα στο λιοπύρι στην Αγορά και κάποιος πρότεινε να πάμε στη Νομαρχία και να την καταλάβουμε. Ήταν τόσο αυθόρμητη η πρόσκληση, που τελικά καταλήξαμε κάτω από τα γραφεία της νομαρχιακής επιτροπής του κόμματος που σήμερα ξεπουλάει την Ελλάδα αντί πινακίου φακής. Μερικοί από τους πιτσιρικάδες της παρέας τα έκαναν γυαλιά-καρφιά κάτω από την καθολική σιωπηρή αποδοχή ημών των μεγαλύτερων και μετά καταλήξαμε στο Δήμο, λίγο παρακάτω στην οδό Κυδωνίας.

Σχετικά με την πρόταση για καθολική άρνηση πληρωμής του χρέους, η κινδυνολογία ότι δε θα έχομε χρήματα για μισθούς και συντάξεις, -δια στόματος ενός Πρωθυπουργού, μάλιστα, είναι εξοργιστική. Πώς, όμως, είναι δυνατή στην παρούσα φάση, η καθολική άρνηση του χρέους, χωρίς επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν μπορώ να το φανταστώ. Περνώντας σε εθνικό νόμισμα, οι αναγκαίες εισαγόμενες πρώτες ύλες μπορούν ενδεχομένως να εξασφαλιστούν με συμφωνίες barter (ανταλλαγή πρώτων υλών με άλλα προϊόντα ή υπηρεσίες). Θα κερδίζομε και κάποιο συνάλλαγμα από τον τουρισμό.

Διάβαζα τις δημοσκοπήσεις στις κυριακάτικες εφημερίδες προ δεκαπενθημέρου και παρατηρούσα ότι μέσα στη γενική δυσαρέσκεια, τα κόμματα κάποιων από μας που συμμετέχουμε με δημόσιο λόγο στην κοινή αγωνία, δε συγκέντρωναν το ποσοστό που θα τους έβαζε στην επόμενη Βουλή. Μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό που θέλω να πιστεύω ότι προκλήθηκε από τους «Αγανακτισμένους», η στρατηγική αλλάζει: Όχι, ίσως, πέραν του περιθωρίου που δίνει το στατιστικό λάθος ή των προθέσεων του παραγγελιοδόχου ή του δημο(σ)κόπου, πάντως με δόλωμα κάποιες βουλευτικές έδρες, κάποιοι μας συμβουλεύουν να πουλήσομε την «Πα.Σο.Κ. Ε.Π.Ε» (εταιρία περιορισμένης ευθύνης) και να αγοράσομε την «Οικουμενική Α.Ε.» (ανώνυμη εταιρία). Να χάσομε, δηλαδή, κι άλλο χρόνο, περισσότερους πόρους, σε αδιέξοδες εκλογικές διαδικασίες.

Όλοι μαζί τα φάγαμε, αφού ο πακτωλός των εισροών που ακατάπαυστα έρευσε από τα μέσα της δεκαετίας το '80 μας μετέτρεψε από αγρότες, σε καφενόβιους βοσκούς κοπαδιών ανασφάλιστων μεταναστών, σε καταναλωτές φτηνής γαλλικής σαμπάνιας και φτηνότερης λευκής αλβανικής και σλαβικής σάρκας μέσα στα διάφορα χαμαιτυπεία που στήσαμε μέσα στους πορτοκαλεώνες μας, με τους πόρους από τα διάφορα σύμφωνα σύγκλισης.

Από την πρώτη μέρα στην Πλατεία άρχισα να σκέφτομαι ότι η άμεση Δημοκρατία απαιτεί ιώβεια υπομονή. Ο χρόνος (16η προς 17η μέρα) σε συνδυασμό με την αδιάλειπτη παρουσία στην Πλατεία της Αγοράς στα Χανιά, αποδεικνύει ότι αυτή ήταν μια σωστή σκέψη.