Πρόσφατα η Περιφέρεια Κρήτης γνωμοδότησε θετικά για το νέο χωροταξικό του Τουρισμού το οποίο επιτρέπει την κατασκευή τύπου ξενοδοχείων, βιλλών με γκολφ (τα ονομάζει σύνθετα καταλύματα) σε περιοχές Νατουρα 2000, δασικές, ύπαιθρο. Στην Ισπανία το ίδιο χωροταξικό άφησε βουνά από απούλητα «σύνθετα καταλύματα», διέλυσε την ύπαιθρο και ήταν ο ένας από τους δύο λόγους για τους οποίους η Ισπανία χρεοκόπησε.

Την ίδια στιγμή η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Βενετίας (με 7.5 εκατ. τουρίστες ετησίως) ορίζει στον σχεδιασμό της ως πυλώνα ανάπτυξης τον πρωτογενή τομέα λέγοντας «...το να έχεις τουρίστες, για τον ήλιο-θάλασσα, για τα μνημεία, είναι το μόνο εύκολο και είναι δεδομένο, το ζήτημα είναι τι τους κάνεις και εμείς είδαμε ότι εάν φάνε στα fast foods είναι σαν να είχαμε τελικά 1.5 εκατ. τουρίστες ενώ εάν φάνε τοπικά πιστοποιημένα προϊόντα, η όλη δυναμική που δημιουργείται στην παράγωγη και στην εργασία είναι σαν να είχαμε τελικά 30 εκατ.». Εδώ, βέβαια, θυμάμαι τα λόγια του συμβούλου για τον στρατηγικό σχεδιασμό του τουρισμού της Περιφέρειας Κρήτης κου Κουρη που είπε «...ήλιος και θάλασσα είναι το ισχυρό όπλο σας αλλά το έχουν και άλλοι ίσως και φθηνότερο, η δύναμη σας και τα συγκριτικά σας πλεονεκτήματα είναι στην ενδοχώρα» …που πήγαν αυτά τα λόγια;

Όσοι πολίτες έχουν ανοιχτά μάτια και θέλουν να κοιτάνε εκεί που διαδραματίζεται και αποφασίζεται η ζωή τους και όχι εκεί που πέφτει ο «προβολέας», θα ξέρουν ότι το επίπεδο ζωής που έχουμε στο «δυτικό ημισφαίριο» είναι αποτέλεσμα της αφαίμαξης κάθε είδους πλούτου στον υπόλοιπο πλανήτη.

Στο Μπαγκλαντές, και νότιο Πακιστάν οι κάτοικοι αναγκάζονται να κτίζουν τα σπίτια τους δύο φορές το χρόνο, γιατί οι μουσώνες τα καταστρέφουν και πνίγουν τα ζώα τους, έτσι τρία χρόνια μετά τις πλημμύρες που «βύθισαν το μισό Πακιστάν» οι άνθρωποι περιφέρονται ακόμη στους δρόμους άπρακτοι, γιατί το Πακιστανικό ΑΕΠ πάει στην αγορά όπλων και στην παραγωγή οπίου για τον δυτικό πολιτισμό.

Η ελληνική τραγωδία και οι πρωταγωνιστές που πρέπει να αλλάξουν

Αρθρο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΡΙΑΣΟΥΛΗ καθηγητή στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία την Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013.

Ενα πολυπαιγμένο έργο επαναλαμβάνεται μέσα στην τρομακτική κρίση που περνά η χώρα. Πρωταγωνιστές, ο καλός, ο κακός και ο άσχημος. Καλός, κατά την εξουσία, ο «επενδυτής-μεσσίας» που θα φέρει «ανάπτυξη» και «θέσεις εργασίας». Δεν ενδιαφέρει την πολιτεία η προέλευση των χρημάτων ούτε το μακροπρόθεσμο οικονομικό αποτέλεσμα για τη χώρα, συμψηφίζοντας οφέλη-κόστος, ούτε οι πολιτισμικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις!

Η Διεθνής Ημέρα Μη Βίας καθιερώθηκε στις 15 Ιουνίου 2007 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Οκτωβρίου, ημερομηνία γέννησης του Μαχάτμα Γκάντι (1869), σημαίνουσα μορφή του εθνικού κινήματος για την ανεξαρτησία της Ινδίας από την Μεγάλη Βρετανία και εμπνευστής της παθητικής αντίστασης (πολιτικής ανυπακοής) και της μη χρήσης βίας έναντι των καταπιεστών. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις 7 αρχές του Μαχάτμα Γκάντι που πρέπει να ...απουσιάζουν από τη ζωή μας και τις θεμελιώδεις αρχές που πρέπι να υπάρχουν στη ζωή μας:

Βρισκόμαστε στα 450 π.Χ. Ο Χρυσός Αιώνας του Περικλή έχει αλλάξει την Αθήνα από ένα ελεύθερο χωριουδάκι σε μια κοσμοπολίτικη Δημοκρατία. Ο Αριστόδημος είναι Αθηναίος πολίτης μα προέρχεται από φτωχή οικογένεια. Παίρνει το λόγο στην Εκκλησία του Δήμου φορώντας κουρέλια, ανάξια του πλούτου και της λάμψης της Αθήνας. Μπορούμε αλήθεια να φανταστούμε να τον κατεβάζουν από το βήμα γιατί δε τηρούσε το «dress code»; Μπορούμε να φανταστούμε τι θα ήταν η αθηναϊκή Δημοκρατία χωρίς Αριστόδημους;

Σήμερα, 3η του Σεπτέμπρη του 2013, αναπολώ μελαγχολικά, την άλλη 3η του Σεπτέμπρη του 1974 και την μεγαλειώδη διακήρυξη του Αντρέα.

Ανασύρω από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας, τη μνημειώδη αυτή διακήρυξη και διαβάζοντας την, ξανά και ξανά, προσπαθώ να αποτιμήσω την 29/χρονη ιστορική πορεία του ΠΑΣΟΚ.

Του Δημήτρη Μπριασούλη*

«Είναι ανάγκη να μην περιορίζεται ο τουρισμός μόνο στο κλασικό ''ήλιος και θάλασσα" που ουσιαστικά αφορά μια πολύ μικρή τουριστική περίοδο, δίδοντας πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα σε νέα τουριστικά προϊόντα, όπως: τα σύγχρονα τουριστικά καταλύματα που αφορούν και την τουριστική κατοικία, και τα οποία περιλαμβάνουν και ειδικές τουριστικές εγκαταστάσεις (γκολφ, τουριστικά κέντρα...)» δήλωνε πρόσφατα η υπουργός τουρισμού [1].

Ώστε “ήλιος και θάλασσα" αφορούν πολύ μικρή περίοδο στη χώρα μας; Μάλλον δεν θα λειτουργούν οι αισθήσεις μας καλά! Ακόμη και ο Γιώργος Σεφέρης πιάνεται αδιάβαστος: «Ανάμεσα στην ησημερία της άνοιξης και την ησημερία του φθινοπώρου εδώ είναι τα τρεχάμενα νερά εδώ είναι ο κόπος εδώ βουίζουν οι μέλισσες μες στα κλωνάρια και κουδουνίζουνε στα αυτιά ενός βρέφους και ο ήλιος νά! και τα πουλιά του παραδείσου ένας μεγάλος ήλιος πιό μεγάλος από το φώς» [2].

1. Ιστορία.
 

Την πολιτική μέθη την έχω ζήσει άπαξ, στην πρώτη νιότη, μαθητής, Παρασκευή, το βράδυ του φονιά,  να γράφω αντιχουντικά συνθήματα σε αυτοκίνητα και λεωφορεία στη Στουρνάρη.  Ξέρω τι σημαίνει ο στίχος "θεριεύει ο γίγαντας τώρα λαός ...". Ξέρω τον πολιτικό οίστρο που προκαλεί και πόσα γραμμάρια ευτυχίας χαρίζει. Ξέρω όμως και το ανάποδο, τις απογοητεύσεις δεκαετιών και πως οι μεγαλειώδεις στιγμές κατασπαταλήθηκαν σε κομματικά περίπτερα και supermarkets.