17 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΑ ΕΙΚΟΣΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ (1994-2014)

Είκοσι χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη 17η Ιουνίου 1994 στο Παρίσι που τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν τη Διεθνή Σύμβαση για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης και καθιέρωσαν την 17η Ιουνίου σαν Παγκόσμια Ημέρα για την Ερημοποίηση, ένα ερώτημα είναι «πόσο ακόμα θα γιορτάζουμε αυτή την ‘επέτειο’»;

Η σπανιότητα του νερού και η ξηρασία είναι το θέμα που επέλεξε η Γραμματεία της Διεθνούς Σύμβασης για την Καταπολέμησης της Ερημοποίησης (ΔΣΚΕ) για να εορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης το 2013 που είναι και Διεθνές Έτος Συνεργασίας για το Νερό 2013 των Ηνωμένων Εθνών με θέμα τη σπανιότητα του γλυκού νερού, την ξηρασία και τη σημασία της διεθνούς συνεργασίας. Σπανιότητα του νερού προκύπτει όταν η ζήτηση του είναι μεγαλύτερη από τη διαθέσιμη προσφορά. Η προσφορά γλυκού νερού για χρήση από οικοσυστήματα και ανθρώπους είναι μικρότερη από ένα τοις εκατό του συνολικού γλυκού νερού της Γης (που είναι το 2.5 τοις εκατό του συνολικού νερού!). Η μειούμενη προσφορά γλυκού νερού είναι ένας από τους πρώτους πέντε κινδύνους που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα τα επόμενα δέκα χρόνια  σύμφωνα με την Έκθεση Παγκόσμιου Κινδύνου 2013 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

«ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΑΚΑ ΘΕΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΥΡΗΝΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ

ΤΟ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ* 

Το αστικό και εξωαστικό τοπίο της χώρας, ιδιαίτερα τουριστικών περιοχών όπως η Κρήτη, μετασχηματίζεται δραματικά από τη ραγδαία και ανεξέλεγκτη φύτευση πλήθους φοινίκων σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους τα τελευταία χρόνια. Ο φοίνικας, φυτό τροπικών και υποτροπικών χωρών, έχει ταυτιστεί με την ‘αίγλη’ και συνδυάζεται συνήθως με το άλλο σύμβολο της αίγλης, τον χλοοτάπητα, τυπικό φυτό εδαφοκάλυψης βόρειων χωρών, άσχετα αν δεν ταιριάζουν μεταξύ τους ή με τον χώρο τους. Τα καλαίσθητα ενδημικά φυτά, μιας από τις πλουσιότερες σε βιοποικιλότητα χώρας, σπάνια προτιμώνται, γιατί δεν συνδέονται με αίγλη, η δε εμπορική τιμή τους υπολείπεται σημαντικά της τιμής ‘εξωτικών’, ‘γκλαμουράτων’ φυτών.